Czy powinniśmy dążyć do umorzenia całości lub w części długu publicznego państw południa strefy euro?
Według Alaina Minca – dyskretnego doradcy francuskiego prezydenta, anulowanie długu publicznego byłoby to zgodne z „logiką intelektualną”.
To, że wielbiciel „szczęśliwej globalizacji” i dyskretny doradca prezydenta E. Macrona dochodzi do takich twierdzeń, jest zapewne skutkiem obecnego kryzysu.
Ponieważ umorzenie długów, w opinii instytucji finansowych takie rozwiązanie byłoby niedopuszczalną prowokacją dla globalnych rynków kapitałowych, A. Minc wycofał się jednak ze swojej propozycji, która przecież miała głęboki sens. Uznał w końcu, że najbardziej naturalnym sposobem byłoby, aby Bank Centralny wymieniał bony skarbowe na papiery wartościowe o niskich stopach procentowych. Wówczas dług publiczny zostałby podzielony na dwie części:
- dług prywatny (korporacyjny) funkcjonujący w gospodarce jak poprzednio;
- dług publiczny, wieczysty lub o bardzo długim okresie wykupu, który nie miałby wpływu na wypłacalność dłużnika
więcej w artykule: – Alain Minc, « Pour une dette publique à perpétuité », Les Echos, 16 avril 2020.
Laurence Scialom i Baptiste Bridonneau w opublikowanej analizie « Crise économique et écologique : osons des décisions de rupture », Terra Nova, 2 avril 2020, uważają, że we wszystkich rozważaniach konieczne jest uwzględnieniezwiązku między kwestią zadłużenia a walką z globalnym ociepleniem. Postulują aby przyszły proponowany przez KE System uwzględniał umorzenie długów publicznych uzależnione od przeznaczenia przez państwa unijne równoważnych kwot na inwestycje niskoemisyjne.
Od czasu wprowadzenia luzowania ilościowego EBC utrzymał znaczną część długu publicznego i praktycznie nie ma już żadnej prawdziwej amunicji do walki z kryzysem. Alternatywą jest być może ostatecznie przyjęcie racjonalnego rozwiązania lub rozpad strefy euro – Patrick Artus, « L’arrêt de la Cour de Karlsruhe révèle l’ambiguïté du comportement de la BCE », 13 mai 2020.