W kontekście kryzysu zdrowotnego większość europejskich przedsiębiorstw odniosła bardzo szerokie korzyści – od pożyczek gwarantowanych przez państwo, odroczenia spłat kredytów, plany ratunkowe po zakupy ich obligacji przez Europejski Bank Centralny.
Tego rodzaju masowa pomoc miała być odpowiedzialnością za przyszły bardziej humanitarny podział bogactwa, ochronę miejsc pracy i politykę ekologiczną.
We Francji, podobnie jak w innych krajach, pandemia Covid-19 wymusiła tarcze antykryzysowe by ratować miejsca pracy, chronić gospodarkę i zapobiec upadłościom firm.
Blisko 300 mld euro gwarantowanych przez państwo pożyczek, plan awaryjny w wysokości 110 miliardów euro, w tym 7 mld euro na wsparcie dla linii lotniczych Air France, 5 mld dla Renault, redukcje podatków których koszt szacowany jest na ponad 100 mld euro, walka z bezrobociem na 31 mld euro i inne wsparcia dla francuskich sektorów strategicznych, które zostały sfinansowane przez narodowy fundusz rozwoju – Bpifrance.
Kwoty te są ogromne. W większości największymi beneficjentami stały się duże koncerny.
Ich oszczędności w gotówce w 2020 r. wzrosły do najwyższych historycznie poziomów, podobnie jak wysokość wypłaconych akcjonariuszom dywidend.
W marcu 2020 r., zaraz po wybuchu pandemii koncern naftowy Total ogłosił w wydanym komunikacie prasowym, że „nie będzie zabiegał o wsparcie rządowe i poradzi sobie z powstałymi trudnościami spowodowanymi przez Covid-19”. Jednak grupa naftowa skorzystała z pośrednich form wsparcia publicznego. Europejski bank centralny za pośrednictwem Banque de France dokonał skupu ich obligacji.
„Jeśli przedsiębiorstwo uzyskało jakiekolwiek wsparcie rządowe – pośrednie Kub bezpośrednie, nie może wypłacać swoim akcjonariuszom dywidend za poprzedni rok budżetowy ani dokonać skupu akcji” – powiedział francuski minister gospodarki i finansów Bruno Le Maire.
Co najmniej 24 firm indeksu CAC40 skorzystało z rządowego programu wsparcia a 14 z nich wypłaciło swoim akcjonariuszom hojne dywidendy w wysokości 53,2 mld euro.